Zapalenie języka może przebiegać w postaci ostrej lub przewlekłej, powierzchownej lub głębokiej, ograniczonej lub rozlanej: najczęstsza jest postać przewlekła powierzchowna, występująca w następstwie urazu mechanicznego, termicznego (gorące potrawy i płyny), chemicznego, a także na podłożu alergicznym, z przyczyn bakteryjnych, w chorobach zakaźnych oraz przebiegających z podwyższoną temperaturą ciała. Powierzchnia języka objęta stanem zapalnym jest zaczerwieniona i bolesna przy dotyku. Nabłonek, głównie brodawek nitkowatych, ulega nadmiernemu złuszczeniu bądź wzmożonemu rogowaceniu. W tych przypadkach język pokrywa się mazistym, białawoszarym lub brunatnym, mocno przylegającym do podłoża nalotem, który często nie zajmuje brzegów i koniuszka...

Głównym regulatorem purynogenezy jest ilość nukleotydów purynowych powstających de novo lub w procesie reutylizacji zasad purynowych. Posiadają one hamujący wpływ na kluczowe enzymy purynogenezy de novo, tj. syntetazę PP—R—P i amidotransferazę —P—R—A. Zasady purynowe zawarte w pokarmach mają niewielki wpływ na biosyntezę puryn de novo, jedynie bowiem niewielka ilość adeniny ezgogennej jest wykorzystywana do isyntezy kwasów nukleinowych, pozostała natomiast ilość ulega przemianie do kwasu moczowego. Około 20% powstałego w ciągu doby kwasu moczowego ulega degradacji do CO2 i amoniaku (najpewniej w przewodzie pokarmowym). Powstały amoniak, jest częściowo zużytkowany przez florę bakteryjną. Kwas moczowy jest końcowym produktem przemiany endogennych i egzogennych zasad purynowych...